Nieuws en Opinie
Zoals het nieuws in Nederland rondgaat, veel Marokkanen willen graag hun Marokkaanse nationaliteit opgeven. Echter is dat zo goed als onmogelijk klaagt men. Zo stelt een recent manifest.
Er is een beperkte mogelijkheid om afstand te doen van de Marokkaanse nationaliteit. Volgens artikel 19.3 van de Code de la Nationalité verliest men de Marokkaanse nationaliteit indien:
“een volwassen Marokkaan die vrijwillig in het buitenland een buitenlandse nationaliteit heeft verkregen en per decreet toestemming heeft gekregen af te zien van de Marokkaanse nationaliteit”
of
“een Marokkaan, zelfs minderjarig, die van geboorte een buitenlandse nationaliteit heeft en per decreet toestemming heeft gekregen af te zien van de Marokkaanse nationaliteit”.
De toestemming moet op ministersniveau worden gegeven Voor zover bekend wordt van deze mogelijkheid geen gebruikgemaakt.
Een alternatief is dat volgende generaties in Nederland onder de radar blijven van de Marokkaanse staat. In theorie kan men in Nederland kinderen de Marokkaanse nationaliteit onthouden door ze niet in te schrijven bij de Marokkaanse instanties. Echter, dit is legaal niet waterdicht en kan eventueel later (voor de kinderen) problemen veroorzaken.
In de periode 2005 tot 2007 probeerde de Nederlandse overheid al de problematiek voor deze Marokkanen aan te kaarten. Echter verklaarde de Marokkaanse overheid keer op keer dat de nationaliteit voor het leven is. De koning Mohammed VI, vroeg in 2005 om modernisering van de wet mbt kinderen van een Marokkaanse moeder en buitenlandse vader. Dit werd ingevoerd. Daarmee is echter het probleem voor diegene in het buitenland groter geworden. De beweegredenen van de Koning was om echt te moderniseren. Maar hierdoor groeit de groep Marokkanen met een andere nationaliteit erbij die hun nationaliteit niet kunnen opgeven wel. De vraag is wat de beweegredenen zijn van de regering en adviseurs, kijken zij hierbij bvb ook naar de economie?
De Marokkanen die in Nederland vragen om het recht tot opgeven, geven redelijke en goede redenen. Zij voelen zich in Nederland gecontroleerd door de Marokkaanse staat en (soms) in zekere mate bedreigd, zo beweert een groep Marokkanen. Hoe groot deze groep is, is onduidelijk. Immers zullen er ook Marokkanen zijn met een andere visie. Echter is het aantal realistisch niet te verifiëren vanwege de beschuldigingen aan de Marokkaanse staat. Je verklaart dit niet openlijk als je echt bang voor vervolging bent. Diegene die zich zo wel open stellen tot vervolging maken moeilijke beslissingen, eventueel het opgeven van familie banden etc. Helden voor de vrijheid van anderen.
Of het nou een grote of kleine groep is die hun Marokkaanse nationaliteit wil opgeven maakt niet uit. Het feit blijft, dat men in Marokko behoud van nationaliteit forceert. Zo zijn er nog een paar andere landen. Bijvoorbeeld in Turkije is het moeilijk, niet onmogelijk. En in Argentinië is het als geboren Argentijn niet mogelijk. De situatie en problematiek is per land natuurlijk anders. Waar het opgeven van de andere nationaliteit onmogelijk of moeilijk is staat de Nederlandse overheid behoud van een andere nationaliteit, zonder de Nederlandse (automatisch) te verliezen, toe. Zoals bekend, in andere gevallen dreigt er het gevaar van automatisch verlies van de Nederlandse nationaliteit. Geboren Nederlander of niet.
Hierbij laat de Nederlandse overheid het tegenovergestelde zien. De keuze tot behoud van de Nederlandse nationaliteit word erg/onredelijk moeilijk gemaakt. Mensen voelen zich door de staat afgestoten. “Men is deze kaaskop liever kwijt dan rijk” hoor je vaak. Beide landen getuigen niet van een internationale en liberale houding mbt de nationaliteitswetgeving. Beide zijn mbt de nationaliteitswetgeving ouderwets en dictatoriaal in hun eigen manier. Voor een modern en verklaard liberaal land als Nederland is dat voor velen onvoorstelbaar.
In een internationale wereld, met internationale families en mensen die meer en meer over de grens leven en werken, zou nationaliteit tenminste een (erf-)recht (met plichten) maar ook een eigen keuze moeten zijn.
Link naar het manifest, de lange arm van Rabat.
